اثر مصرف کود نیتروژن و محلولپاشی سیتوکنین بر عملکرد دانه و صفات فیزیولوژیک گندم (Triticum aestivum L.) رقم چمران در شرایط تنش گرمای انتهای فصل
|
علی قاطعی، عبدالمهدی بخشنده، علیرضا ابدالی مشهدی، سید عطاء الله سیادت، خلیل عالمی سعید، محمدحسین قرینه |
دانشجوی سابق دکتری دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان |
|
چکیده: (2965 مشاهده) |
بهمنظور ارزیابی اثر سطوح کود نیتروژن و محلولپاشی سیتوکنین بر صفات فیزیولوژیک گندم رقم چمران در شرایط زمان کشت توصیهشده (بدون تنش) و کشت دیرهنگام (تنش گرمای انتهای فصل)، پژوهشی در سال زراعی92 -1391در مزرعه آموزشی، پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان اجرا شد. این پژوهش در دو آزمایش مستقل بهصورت فاکتوریل
در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. آزمایش اول شامل کاشت گندم در زمان کشت توصیه شده منطقه (15 آذر) و آزمایش دوم، زمان کشت دیرهنگام (30 دی) بود. در هر آزمایش، ترکیبهای تیماری شامل چهار سطح کود نیتروژن (صفر، 75، 150 و 225 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و سه سطح محلولپاشی سیتوکنین (صفر، 50 و 100 میکرومول) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش سهگانه زمان کشت، نیتروژن و سیتوکنین بر محتوای پرولین و شاخص سبزینگی، برهمکنش نیتروژن و سیتوکنین و برهمکنش زمان کشت و نیتروژن بر دوام سطح برگ، هدایت روزنهای و عملکرد دانه اثر معنیدار داشت. بیشترین عملکرد دانه در تیمار توام 150 کیلوگرم نیتروژن و محلولپاشی 100 میکرومول سیتوکنین بهدست آمد که البته با
تیمار توام 225 کیلوگرم نیتروژن و محلولپاشی 100 میکرومول سیتوکنین و تیمار توام 150 کیلوگرم نیتروژن و محلولپاشی
50 میکرومول سیتوکنین تفاوت معنیداری نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش مصرف کود نیتروژن و محلولپاشی سیتوکنین میتواند تا حدودی آثار منفی تنش گرمای انتهای فصل را در گندم کاهش دهد. |
|
واژههای کلیدی: پرولین، دوام سطح برگ، گندم نان، پایداری غشای سلولی و هدایت روزنهای. |
|
متن کامل [PDF 457 kb]
(1198 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/5/24 | پذیرش: 1396/5/24 | انتشار: 1396/5/24
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|