تنش خشکی از شایع‌ترین تنش‌های غیرزیستی در بسیاری از نقاط جهان در شرایط تغییرات اقلیمی کنونی به شمار می­رود و از این­رو یکی از اهداف مهم برنامه های به‌نژادی گیاهان زراعی، تولید ارقام با عملکرد بالا و متحمل به تنش خشکی است. ارزیابی تنوع ژنتیکی و ارزیابی اثر تنش خشکی در جو و غربالگری منابع ژرم­پلاسم برای تحمل به تنش خشکی و پایداری عملکرد دانه، پیش نیاز توسعه ارقام جدید و سازگارتر این محصول است. در این پژوهش، 18 ژنوتیپ امیدبخش حاصل از برنامه‌های به‌نژادی جو در اقلیم معتدل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال زراعی (1402-1401 و 1403-1402) در دو شرایط بدون تنش و تنش خشکی انتهای فصل در سه ایستگاه تحقیقاتی ورامین، بیرجند و یزد (مجموعاً 12 محیط) مورد ارزیابی قرار گرفتند. پایداری عملکرد دانه با استفاده از آماره­های پارامتری و ناپارامتری و ضرایب همبستگی آن­ها با عملکرد دانه و همچنین شاخص­های ارزیابی تنش و تجزیه بای­پلات بر اساس دو مؤلفه اصلی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه بای­پلات نشان دادکه ژنوتیپ­های 1، 2، 3، 4، 5 و 7 عملکرد دانه بالاتری در شرایط تنش خشکی انتهای فصل داشتند. ژنوتیپ­های شماره 3، 2 و 7 با داشتن کمترین مقدار میانگین رتبه آماره­های پایداری و انحراف معیار رتبه­ها و عملکرد بالاتر از میانگین کل، به­ترتیب بالاترین پایداری عملکرد دانه را دارا بودند. بر اساس میانگین رتبه هر ژنوتیپ در کل شاخص­های تنش خشکی نیز ژنوتیپ­های 7، 2 و 1 به­ترتیب به عنوان متحمل­ترین و ژنوتیپ­های 6، 11 و 17 نیز به ترتیب به عنوان حساس‌ترین ژنوتیپ­ها به تنش خشکی انتهای فصل شناخته شدند. ژنوتیپ 7 با شجره Yousef/3/Legia//Rhn/Lignee 527 و میانگین عملکرد 6500 کیلوگرم در هکتار و ژنوتیپ 2 با شجره Assala'S'//Avt/Aths/3/Arinar/Aths//D529/4/Yousef و میانگین عملکرد 6252 کیلوگرم در هکتار، به عنوان ژنوتیپ‌های با عملکرد دانه بالا و پایدار برای کشت در مناطق متأثر از تنش خشکی انتهای فصل در اقلیم معتدل کشور شناخته شدند.