|
بررسی کارایی روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی در تعیین پایداری ارقام چغندرقند
|
| ذبیح اله رنجی، محمود مصباح، رضا امیری، سعید واحدی |
|
|
|
چکیده: (3882 مشاهده) |
| به منظور بررسی کارایی روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی در تجزیه پایداری ارقام چغندرقند، تعداد 17 رقم چغندرقند در 13 منطقه و در طی سه سال مورد مقایسه قرار گرفته و صفات عملکرد ریشه و عیار قند اندازه‌گیری شد. در تجزیه واریانس مرکب آزمایش‌ها اثر رقم و اثر متقابل رقم × محیط برای هر دو صفت معنی‌دار بود. ارقام مورد مطالعه با استفاده از روش‌های ابرهارت و راسل، اکووالانس ریک، واریانس پایداری شوکلا، روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی مقایسه شده و 11 پارامتر پایداری مختلف محاسبه شدند. در مجموع با در نظر گرفتن کلیه روش‌های تجزیه پایداری، ارقام PP8 ، Br1 اردبیل و IC1 به عنوان سازگارترین ارقام شناسایی شدند. مقایسه روش‌های مختلف نشان داد که کارائی روش ابرهارت و راسل برای توجیه اثر متقابل رقم × محیط برای هر دو صفت به مراتب کمتر از IPC1 در روش AMMI است. کارائی IPC1 برای صفت عملکرد ریشه بیش از 5 برابر و برای صفت عیار قند بیش از 6 برابر روش ابرهارت و راسل بود. به علاوه، استفاده از SIPC3 روش AMMI در هر دو صفت، در حدود 50 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل رقم × محیط را توجیه نمود. از طرف دیگر، نمودار دوطرفه مؤلفه اثر متقابل اول (IPC1 ) ارقام و مکانها (محیط‌ها) در برابر میانگین آن‌ها، کارایی بسیار بالایی در شناسایی الگوهای اثر متقابل رقم × محیط داشت. ضرایب همبستگی رتبه‌ای بین پارامترهای پایداری نشان داد که در اکثر موارد اطلاعات حاصل از روش AMMI بیشتر از سایر روش‌های تجزیه پایداری است. همچنین این روش اطلاعات جدیدی به دست می‌دهد که توسط سایر روش‌ها قابل شناسایی نیست و روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی، توانایی زیادی در بررسی پایداری ارقام دارد. اما نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از یک مؤلفه کافی نبوده و حداقل باید دو پارامتر از روش AMMI (برای مثال IPC1 وSIPCf ) را در نظر داشت. |
|
| واژه‌های کلیدی: تجزیه پایداری، تجزیه واکنش ژنوتیپی، چغندرقند، روش AMMI، عملکرد ریشه، درصد قند. |
|
|
متن کامل [PDF 718 kb]
(1662 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/12/10 | پذیرش: 1393/12/10 | انتشار: 1393/12/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
