ارزیابی ژنوتیپ‌های سویا در شرایط متفاوت محیطی، می‌تواند در شناسایی ژنوتیپ‌های پرمحصول و پایدار مفید باشد. به منظور ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ‌های سویا، تعداد 13 لاین جدید همراه با دو رقم صبا و امیر در چهار ایستگاه‌ تحقیقات کشاورزی کرج، ساری، گرگان و مغان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (1399 و 1400) ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر ساده، دوگانه و برهمکنش سه‌گانه ژنوتیپ و سال و مکان بر عملکرد دانه ژنوتیپ‌های سویا معنی‌دار بود. بر اساس میانگین رتبه آماره‌های ناپارامتری هان S_i⁽¹⁾_, S_i⁽²⁾, S_i⁽³⁾, S_i⁽⁶، آماره‌های تنارازو NP_i⁽¹⁾, NP_i⁽²⁾, NP_i⁽³⁾, NP_i⁽⁴⁾ و آماره پایداری مجموع رتبه (RS)، لاین‌های Hamilton×Karbin، Hamilton×TMS، Sari×Charleston و رقم صبا با کمترین مقادیر میانگین رتبه به‌عنوان پایدارترین و لاین‌های Hamilton×Karbin، Valenta×Karbin، Hamilton×Gorgan3 و Telar×Williams با بیشترین میانگین رتبه، به‌عنوان ناپایدارترین ژنوتیپ‌ها شناخته شدند. نتایج نشان داد که آماره‌های ناپارامتری NPi⁽⁴⁾ و RS با میانگین عملکرد دانه و مفهوم زراعی (دینامیک) پایداری رابطه داشتند. از این‌رو، استفاده از این روش‌ها برای گزینش ژنوتیپ‌های پایدار و پرمحصول در سویا قابل توصیه هستند. در مجموع، لاین‌های Sari×Charleston، Hamilton×Karbin و Hamilton×TMS با پایداری عمومی بالا، لاین‌های برتر این آزمایش شناخته شدند که برای مطالعات تکمیلی جهت معرفی به عنوان رقم تجاری جدید قابل توصیه هستند.