اثر آبیاری بارانی با آب شور بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت (Zea mays L.)
|
فاطمه قهرمانی پیرسلامی، افراساب راهنما، محمد رضا سیاهپوش، سعید برومند نسب |
دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز |
|
چکیده: (4778 مشاهده) |
ذرت گیاهی نسبتاً حساس به شوری است، ولی اطلاعات کمی در مورد واکنشهای مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه آن به آبیاری بارانی با آبهای شور وجود دارد. به منظور بررسی اثر آبیاری بارانی با سطوح مختلف شوری شامل 9/2 (شاهد)، 5/3، 1/4 و 7/4 و 3/5 دسی زیمنس بر متر بر عملکرد دانه و صفات مورفوفیزیولوژیک ذرت هیبرید 704، آزمایشی مزرعهای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان سال 1392 در دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. برای اعمال شوری از روش آبیاری بارانی با ایجاد سطوح شوری حداقل و حداکثر روی دو خط لوله موازی در طرفین مزرعه استفاده شد و هم پوشانی آبپاشها باعث ایجاد شیب خطی شوری شد. نتایج نشان داد که افزایش هدایت الکتریکی آب و شور شدن خاک، به ویژه سطوح شوری 7/4 و 3/5 دسی زیمنس بر متر، باعث کاهش معنیدار عملکرد دانه (به ترتیب 75/17 و 25 درصد)، محتوی آب نسبی برگ (به ترتیب 13 و 17 درصد)، هدایت روزنهای (به ترتیب 41 و 61 درصد)، میزان سبزینگی برگ (به ترتیب 10 و 10 درصد)، شاخص سطح برگ (به ترتیب 26 و 37 درصد) و نسبت پتاسیم به سدیم برگ (به ترتیب 45 و 39 درصد) در مقایسه با شاهد گردید و محتوای سدیم برگ در مقایسه با شاهد افزایش یافت (به ترتیب 20 و 28 درصد). به نظر میرسد که تجمع بیشتر سدیم در برگ به دلیل جذب برگی و ریشهای نمک در روش آبیاری بارانی از طریق اختلال در اعمال فیزیولوژیکی گیاه، باعث کاهش ماده خشک و عملکرد دانه ذرت گردید. براساس یافتههای این پژوهش، مقادیر آستانه شوری آب در آبیاری بارانی در حدود 1/4 دسی زیمنس بر متر شناخته شد. با توجه به شور و نیمه شور بودن بسیاری از منابع آبی کشور، به ویژه در مناطق گرم مانند خوزستان، به نظر میرسد که استفاده از این روش برای آبیاری محصولات ردیفی مانند ذرت مفید باشد. |
|
واژههای کلیدی: تنش شوری، ذرت، محتوای آب نسبی برگ و هدایت الکتریکی. |
|
متن کامل [PDF 188 kb]
(3417 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1395/8/2 | پذیرش: 1395/8/2 | انتشار: 1395/8/2
|
|
|
|